De zomervakantie is aangebroken in onze regio, een tijd van het jaar die voor vele gezinnen een kans biedt om op vakantie te gaan en nieuwe ervaringen op te doen. Voor anderen echter, is het een periode waarin ze zoeken naar balans en manieren om hun kinderen toch een mooie tijd te geven.
Gisteren sprak ik met een moeder die in deze positie zit. Ze werkt hard, maar haar inkomen is niet voldoende om rond te komen met haar drie kinderen. Om de eindjes aan elkaar te knopen en wat extra’s voor haar kinderen te kunnen bieden, verzamelt ze flessen en gebruikt het statiegeld. Voor haar is het idee van op vakantie gaan een onhaalbare droom.
Deze situatie is helaas niet uniek. Veel werkende armen hebben te maken met soortgelijke uitdagingen. Ze werken veel, en de combinatie met hun zorgtaken biedt weinig ruimte voor ontspanning of luxe.
Moeder heeft een flexibel contract en vaak komt haar salaris in bepaalde maanden net boven de norm, waardoor ze geen gebruik kan maken van alle regelingen die door de gemeente worden aangeboden. Als je echter kijkt naar wat er uitgaat aan vaste lasten, zie je dat er geen ruimte is, hoewel het op papier lijkt alsof haar inkomen voldoende is; de realiteit is anders. Het blijft een uitdaging om naar de specifieke situaties van mensen te kijken. Het volgen van de regels is belangrijk, maar het is net zo belangrijk om de mens achter die regels te zien. Veel gezinnen vallen tussen wal en schip doordat hun situatie niet precies binnen de normen van de bestaande regelingen past. Ook zij begrijpt dat er een lijn moet zijn, maar waar trek je de lijn?
Voor de kinderen van deze gezinnen kan de zomervakantie een uitdagende tijd zijn. Terwijl hun leeftijdsgenoten naar zomerkampen gaan of familie-uitjes hebben, blijven zij vaak thuis, zonder veel te doen. Het werk van moeder gaat door, want anders komt het gezin niet rond. Het kleine vakantiegeld dat zij krijgt, wordt gereserveerd voor de komende schoolperiode waarin een kind naar groep acht gaat en moeder weet dat er een kamp en schoolfeest komen. “Maar dat is zo oneerlijk tegenover mijn andere kinderen aan wie ik niets kan geven,” zegt ze.
In de tussentijd blijven veel ouders, zoals de moeder die ik sprak, vechten om hun kinderen een gelukkig en veilig thuis te bieden, ondanks de beperkingen waarmee ze worden geconfronteerd.
De zomervakantie zou een tijd van blijheid en verkenning moeten zijn voor alle kinderen, ongeacht de financiële situatie van hun ouders. Het is tijd om te zorgen dat niemand achterblijft en iedereen de kans krijgt om van deze bijzondere periode te genieten.
